RIANXO

“A vida non é grande,grandes son as persoas

 que están na miña vida porque así o decidiron”.

 

Preto da costa mora un corpo

que cando está espido,

o vento mareiro en desexo,

faino a treboadas bruar.

 

Coas soidades non podo,

nin tan siquera ollar ao lonxe

cando paso por Rianxo,

sempre te hei de extrañar.

 

A miudo fago o camiño ao revés,

é o meu xeito de te lembrar,

se avanzara cara diante,

tan só de olvido che podería falar.

 

Cando as angurias me encadean o peito

só en ti podo matinar

e cun arsenal de caricias finxidas

sempre remato a chorar.